پیام‌نما

وَلَنْ تَرْضَى عَنْكَ الْيَهُودُ وَلَا النَّصَارَى حَتَّى تَتَّبِعَ مِلَّتَهُمْ قُلْ إِنَّ هُدَى اللَّهِ هُوَ الْهُدَى وَلَئِنِ اتَّبَعْتَ أَهْوَاءَهُمْ بَعْدَ الَّذِي جَاءَكَ مِنَ الْعِلْمِ مَا لَكَ مِنَ اللَّهِ مِنْ وَلِيٍّ وَلَا نَصِيرٍ * * * یهود و نصاری هرگز از تو راضی نمی شوند تا آنکه از آیینشان پیروی کنی. بگو: مسلماً هدایت خدا فقط هدایت [واقعی] است. و اگر پس از دانشی که [چون قرآن] برایت آمده از هوا و هوس های آنان پیروی کنی، از سوی خدا هیچ سرپرست و یاوری برای تو نخواهد بود. * * * از تو کی خوشنود گردند ای ودود! / از رهی، هرگز نصاری و یهود؟

۲۲ فروردین ۱۳۸۳، ۱۰:۱۷

جهانگير الماسي در گفتگو با « مهر » :

آويني مبلغ و مروج ميل به عبوديت گمشده بود

آويني مبلغ و مروج  ميل به عبوديت گمشده بود

به اعتقاد من بايد بيشتر به نظريات آويني بپردازيم. بيشتر از اينكه به خودش توجه كنيم بايد به انديشه هايش بپردازيم . انديشه اي كه فقط در آويني نيست .

جهانگير الماسي - بازيگر سينما و تلويزيون - در حاشيه مراسم بزرگداشت شهيد آويني طي گفت و گو با گروه دفاع مقدس خبر گزاري مهر در خصوص تفكرات شهيد آويني گفت :  با نظريات شهيد آويني تا حدودي آشنا هستم ودر نكاتي هم در گذشته باهم بحث داشتيم . البته راي و نظرم نسبت به موضع  قبلي كمي فرق كرده است .

وي افزود :  به خاطر دارم  كه در سمينار بررسي  مسائل سينماي ايران شهيد آويني اصرار بر نقش رسانه اي هنر و به خصوص سينما  داشت - اين برداشت من است ، شهيد آويني به اين صراحت نمي گفت -. از آنجاكه  هنر سينما بايستي عهده دار وظيفه  توزيع اطلاعات وجوانب مهمي براي  ساخت جامعه  باشد- نه سينماي دولتي و سينماي متعهد. منظور از توزيع اطلاعات لزوما از مجراي مديران دولتي نيست -  در آن موقع من  بيشتربه  خواستگاه و پايگاه هنري  سينما و بخش هنر در سينما در كنار ارج  نهادن به رسانه و صنعت سينما  توجه داشتم  ،ولي امروز با چالشي كه  در جامعه   پبش آمده من فكر مي كنم آن روز حق با آويني بود .   مسئولين سينما و مديران دولتي  ما بايستي به اين نظرآويني احترام مي گذاشتند  و دركش مي كردند كه او مرادش از تعهد هنر و تعهد در هنر و تعهد در سينماي ايران چيست . منظورم گرفتن استقلال فردي سينما گران نيست. منظورم درك تعهد تاريخي و اجتماعي  توسط سينما گر است.

الماسي در مورد مخالفت گذشته  اش  با نظريات  آويني گفت :   آن موقع ها در عين حاليكه  من  معتقد به هنر متعهد و هنر مقاومت بودم و هستم  ، به جهت سلامت در سينماي ايران و به جهت برخي مواضع مديريت سينماي ايران با  نظرات آويني مخالف بودم.   باهمم بحث كرديم . يادم مي آيد يك مسافتي را بعد از سمينار بررسي مشكلات سينماي ايران  راه رفتيم  . در جائي يك نكاتي را من كوتاه مي آمدم و در جاي ديگر يك  نكاتي را او و در جائي هم با هم تعارف مي كرديم. بحث به جائي رسيد كه ديگر  تعارفات را كنار گذاشيم و بحث جدي شد .  يادم مي آيد كه آويني  قرار بود  يك سفر برود  به آسياي ميانه . درنتيجهبحثمان ناقص ماند . شماره تلفن منزلش را داد و گفت كه زنگ بزنم  تا باهم حرف بزنيم . منظورش اين بود كه  روشن و آگاهم كند . خيلي به او احترام  مي گذاشتم. بخاطر فرو تني وبخاطر تجلي هويت همين بچه هاي شهيد گمنام  در وجود شهيد آويني . اين مهمترين وجه اوست يعني  روايت گري بچه هاي  ارجمند ، دلاور ، رشيد و گمنام اين سرزمين .

جهنگير الماسي در مورد برداشت خود از نظريات آويني  افزود : به اعتقاد من  نظر آويني كاركرد اجتماعي هنر بود .  او نقش ويژه و جدي  براي كاركرد اجتماعي هنرهاي سمعي بصري قائل بود . مثل سينما و تلويزيون. او معتقد بود از اين طريق مي شود حقيقت  ناب را درجهان بشريت  سامان دهي  كرد.   شهيد آويني معتقد بود نه به  گريز و نه به  مواجهه كه بعضي ها به آن  معتقدند ،  بلكه  معتقد بود به  كنار گذاشتن عقلانيت صرف و شهود و دل ،  به  موضوع حاكميت دل . 

وي خاطر نشان كرد  : ما بايد اول جايگاه انسان امروز را در جهان معاصر تعريف كنيم ،  تا بتوانيم  به معنايي كه شهيد آويني منظورش بود برسيم . انسان امروز  در جوامعي مثل ما مصرف كننده  خوراك هاي فكري و فرهنگي  غرب هست . و در يك حالت معلق قرار دارد.  دراين زمان  آن چيزي كه متفكرين روز دنيا ، متفكرين آزاده دنيا كه به سعادت بشر مي انديشند توصيه مي كنند عبوديت گمشده است .  آويني هم حرفش همين بود  . در واقع به نظرم آويني مبلغ و مروج  ميل به عبوديت گمشده بود . يعني حاكميت روحاني در آثار فرهنگي به جهت مرتبه و رسالتي كه  هنر قائل  است  . او معتقد بود كه در هر ديداري  از طرف تماشاچي با يك رسانه نمايشي  اتفاقي در درون او مي آفتد . يا ميل مارا به سمت تاريكي و ظلمت زياد مي كند يا به سمت نور بشارت مي دهد . فكر مي كنم آويني فارغ از  بحث هاي گوناگون يك مسلمان مومن بود كه راه سعادت و نيك بختي را فهميده بود . حرف هايي كه شهيد آويني مي گفت موضوع عرفان ، موضوع تصوف و موضوع دين ماست كه فقط اورا ببين و بس.

الماسي در خصوص برگزاري  بزرگداشت  شهيد آويني گفت :  به اعتقاد من بايد بيشتر به نظريات  آويني بپردازيم. بيشتر از اينكه به خودش توجه  كنيم بايد  به انديشه هايش بپردازيم . انديشه اي كه فقط در آويني نيست . آويني هم اين را در جاي ديگري جسته بود. آنهارا از طليعه انقلاب و رهبري امام آموخته بود . آن تفكربايد زنده نگه داشته شود  . عواملي مثل ما بايد بدانند كه  نبايد بزرگداشت براي خود آويني بگيرند بلكه براي انديشه آويني بگيرند كه البته براي خود آويني هم نيست، از آن  حكمت اسلامي است . متعلق به تفكرات فرهنگ ايراني است . تمام خوشبختي و سعادت آويني اين بود كه   توانسته  براي لحظه اي  عطر فرهنگ ايراني و حكمت اسلامي را استشمام كند .

جهانگير الماسي در باره  نظريات آويني بعد از شهادتش گفت  : من اعتقاد ندارم كه نظريات آويني بعد از شهادتش  ابتر مانده است، شايد  كمرنگ شده باشد و لي ابتر نمانده است . اصلا من  اعتقاد ندارم كه  آويني يكي بود اگر يكي بو د نتوانسته است رسالت تاريخيش  را انجام دهد . بايستي كثير شده باشد ، كه در بچه هاي خودشان تكثير شده است . من فكر مي كنم تمام عزت  كار آويني اين بود كه تكثير شده است  در اين آدم هايي كه برايش بزرگداشت مي گيرند .

کد خبر 69491

نظر شما

شما در حال پاسخ به نظر «» هستید.
  • نظرات حاوی توهین و هرگونه نسبت ناروا به اشخاص حقیقی و حقوقی منتشر نمی‌شود.
  • نظراتی که غیر از زبان فارسی یا غیر مرتبط با خبر باشد منتشر نمی‌شود.
  • captcha